Le Corbusier begon zijn opleiding als emaille-schilder in La Chaux-de-Fonds, Zwitserland. Na zijn verhuizing naar Parijs in 1907 studeerde hij architectuur aan de École des Beaux-Arts, waar hij al snel zijn eigen weg insloeg in de moderne architectuur. In zijn vroege jaren werkte hij in het atelier van Auguste Perret, een expert in gewapend beton. Deze ervaring speelde een cruciale rol in de ontwikkeling van Le Corbusier's begrip van moderne bouwtechnieken.

In 1922 richtte hij zijn eigen architectenpraktijk op in Parijs, waarmee hij een nieuwe fase van zijn carrière begon. Gedreven door zijn afkeer van de traditionele architectuur en zijn zoektocht naar vernieuwende benaderingen, werd Le Corbusier al snel een centrale figuur in de moderne architectuurbeweging. Zijn vroege ervaringen en opleiding vormden de basis voor de revolutionaire ideeën en ontwerpen die hij later zou ontwikkelen en die een blijvende invloed zouden hebben op de wereld van de architectuur. Le Corbusier begon een tijdschrift genaamd "L'Esprit Nouveau" samen met kunstenaars zoals Amédée Ozenfant en Fernand Léger. In dit tijdschrift deelde hij zijn ideeën over moderne architectuur aan de samenleving.